Przebaczenie za wszelką cenę

thank you very much pisze:

Bardzo dobrze, że ks. Robert podkreślił, że by przebaczyć, potrzeba modlitwy o łaskę, a w konsekwencji potrzeba łaski Bożej, która jest darmo dana. „Zasługi naszych dobrych uczynków są darami dobroci Bożej” (KKK 2009).
Nie ma to nic wspólnego z legalistycznym podejściem do tematu przebaczenia, które niestety w dzisiejszych czasach jest bardzo popularne, gdyż ludzie nie rozumieją istoty sakramentu pokuty i pojednania. Może ubolewa tu dialog duchownych ze świeckimi. Może potrzeba wytłumaczenia tego ludziom w spotkaniach formacyjnych. Może trzeba więcej takich spotkań, gdyż, aby wymagać trzeba najpierw nauczyć, a wierzę, że każdy kto wyraża wolę chęci, zdolny jest do pogłębienia swojej wiary, oczywiście nie sam z siebie, tylko przy pomocy łaski Bożej, która uprzedza dobry czyn, towarzyszy mu oraz po nim następuje.

Ceni się to, że ks. Robert nacechował w tejże audycji, tuż za kard. Martinim, w jaki sposób powinien wyglądać sakrament pokuty i pojednania, który jest spotkaniem człowieka z Osobowym Bogiem. Dziękczynienie za darmo otrzymane łaski, mówienie o swoim życiu, przyznanie się do swej ułomności, grzechu oraz zawierzenie swojej przyszłości Chrystusowi, szukanie celu w chęci poprawy to znakomity szkic do pełnego przeżycia tego ważnego sakramentu, jakim jest sakrament pokuty i pojednania.

Oczywiście, każdy świecki winien dbać o formację swojego sumienia, jest to obowiązek wszystkich członków Kościoła. Zdaję sobie sprawę, że wielu ludzi po prostu nie ma ochoty bądź motywacji poznać, jak naprawdę winien wyglądać sakrament pokuty i pojednania. Niektórzy mogą być jeszcze do tego nie przygotowani. Jest to też wezwanie do procesu samowychowania, którą Jan Paweł II w Liście do Młodych nazywa «budową», „wewnętrzną strukturą, gdzie prawda czyni nas wolnymi […] każdy musi ją budować «od wewnątrz» – budować w trudzie z wytrwałością i cierpliwością” (LdM 13).

Bardzo dobrze, że zostało wspomniane, że człowiek często liczy na samego siebie, tylko na swoje możliwości. Dziękuję za wypowiedź słuchaczki, z którą wypowiedzią i ja mogłabym się utożsamić, gdyż ten problem dotyka również mnie. Moja postawa jest często pełna pychy, zarozumiałości i zawziętości. Powinniśmy być świadomi tego, że bez daru łaski Bożej nie jesteśmy w stanie niczego dobrego dokonać, nie jesteśmy w stanie przebaczyć, dlatego nic na siłę, „nie za wszelką cenę”. „Chrześcijanin nie powinien pokładać nadziei lub chlubić się w sobie, zamiast w Panu, którego dobroć względem wszystkich ludzi jest tak wielka, że chce, aby stało się naszymi zasługami to, co jest Jego darem” (BF VII, 76).

Serdecznie dziękuję x Robertowi za tą cenną audycję