Rozwój cywilizacji

Alba pisze:

Rzeczywiście, zaburzenia psychiczne dałoby się zdefiniować jako zniekształcone postrzeganie rzeczywistości… Ale, jeśli ks. Grzegorz powiedział: „jeśli ODKRYWASZ siebie jako mężczyznę, to nie mów o sobie, że jesteś kobietą.”, to warto zauważyć, że osoby transseksualne jakoś też „odkrywają” siebie we własnej świadomości. Skąd wiadomo, że ich postrzeganie zawsze jest fałszywe? Przykład: wśród setek podających się za cudownie ocalonego carewicza, KTÓRYŚ mógłby być prawdziwy. Inny przykład. W latach 60 i 70-tych ubiegłego wieku, pod wpływem różnych „kulturowych koncepcji płci” przerabiano na dziewczynki chłopców z niewykształconymi cechami płciowymi. Oni jednak instynktownie CZULI, że nie są dziewczynkami. Mieli zatem PRAWDZIWY wewnętrzny osąd rzeczywistości, mimo że zewnętrzne dane zdawały się temu przeczyć.

Alba pisze:

A tendencje do zaprzeczania rzeczywistości mają także ludzie uważający się za w pełni „racjonalnych.” Znam agnostyka, który stwierdził, że kobieta, w niewyjaśniony sposób uzdrowiona z choroby Parkinsona, po prostu NIE MOGŁA być chora. A zatem – jeśli się coś nie zgadza z moim oglądem rzeczywistości, zwyczajnie nie istnieje. Oczywiście, można się spierać o interpretacje takiego zjawiska – czy był to „cud” w znaczeniu religijnym, czy „tylko” zdarzenie niewytłumaczalne w świetle naszej wiedzy. Ale FAKT pozostaje faktem.